Üç Boyutlu Hayat

İlk hayat,
Kısaydı ama
Bütün kötülüklerden uzak ve sakindi.
Çok güzeldi ilk yaşamım benim.
İlahî bir güç hep yanımdaydı.
Her zaman…
Münafıklar, şeytanlar
Yalancılar bile yoktu
Orada…
Ne sıcaktan bunalır,
Ne soğuktan donmak vardı.
Yemek, içmek ne demek
Bilen yok.
Anlatılmayacak kadar çok mutluydum orada.
Her başın bir sonu olduğu gibi,
Kısa mutluluğumun da sonu geldi
Bir anda.

II

İkinci hayat,
Artık huzur yok
Mutluluk yok
İkinci hayata başladım bile.
Farkında bile olmadan.
Anam doğurdu beni,
Artık çok geride kalmıştı mutlu dünyam
Ağlıyordum…
Bu çirkef dünyaya geldiğim için.
Ama etrafımdakiler
Hep güldüler benim ağlamama
Ve çok mutluydu hepsi bundan.

Ben ağlıyordum geride bıraktığım dünyama
Ve hepsi çok mutluydu.
Ben ağlıyordum…
Geride bıraktığım dünyama
Onlar,
Onlar gülüyorlardı bana…

Ben ağlıyordum.
Ben biliyordum,
Ondan ağladım, hep hıçkırarak.
İkinci dünyada savaş vardı
Şeytan vardı,
Kan vardı
Zulüm vardı.
Acı vardı
İnsanlar caniydi zaman zaman
Öldürdüklerinin arasında,
Çocuklar da vardı
Yalancılar, hilekârlar
Münafıklar doluydu,
Her yan…
Ben,
Gelmek istemedim buraya
Ağlıyordum.
Avazım çıktığı kadar
Bağırıyordum.
Etrafımdakiler,
Neden bilmem
Hep güldüler ve mutluydular

III

İmtihan içinmiş gönderilmem buraya,
Sonrasında gideceğim yine başka dünyaya
Burada her şey,
Çok karmaşık
Ama düzeltebilirim.
Seçme gücüm var benim
Sevebilirim,
Bu dünyada her şeyi
Öğrenebilirim Rabbim,
Hatırına yaratılan kulunu sevmeyi.
Mutluyum, başarırsam.

İstiyorum.
Hayatımda olmasın kırgınlıklar,
Kederler, üzüntüler, savaşlar
Ben öyle istiyorum
Ben sevgiyi istiyorum.
Sevmeyi istiyorum herkesi
Her şeyi… Sevmeyi.
Böyle güzel değil mi?
Keşke başarabilseydim.
Sevgiyle tıka basa doldursaydım
Kalbimi…
Kırmasaydım kimseyi,
İncitmeseydim keşke bir karıncayı bile,
Eziliyorum bu yükün vebaliyle.
Üzülüyor, üzülüyorum
Af dilemek istiyorum.
Her şeyden…
Affederler mi?
Ne olur bağışlasınlar beni.
Ben her şeyi,
Onları da çok ama çok seviyorum
Haykırmak istiyorum avazım çıktığı kadar.
Bu kelimeyi.
Seviyorum, seviyorum, seviyorum
Rabbim seni çok seviyorum.
Yarattığın her şeyi seviyorum.
Rabbim bu ne güzel duygudur.
Ne olur bana daha fazla sevgi ver.
Ver ki daha da çok sevebileyim
Sanki mutluluğum gücüm kuvvetim,
Onda saklı her daim
Sevgi olursa eğer,
Üzüntüler de güzel

IV

Ne çabuk geçti zaman!
Geldi yine göçün geldiği zaman.
Kazandımsa bir gönül,
Ey tanrım!
Ne mutlu bana
Ama kırdıysam fark etmeden de
Olsa bir gönül…
Var ya, işte ben ondan korktum bir ömür
Rabbim sen büyüksün.
Bağışlayıcısın,
Affı seversin,
Gafursun, Rahimsin, Azizsin.
Sen affı seversin
Korkuyorum Rabbim!
Ya kullar affetmez ise?
Gitmeden af diliyorum hepsinden.
Ne olur
Affedin istiyorum.
Yolculuğum yaklaştı biliyorum.
Ebedî hayatı istiyorum ben,
Ben Kevser’i özlüyorum.
Cenneti düşlüyorum.

Ayrılırken buradan,
Benim yüzümde,
Mutluluktan bir damla gözyaşı.
Çevremdekiler ağlıyorlar
Hep bana.
Nedendir bilmem?
Oysa ben,
Çok mutluyum gidişimden…
Geldiğimde gülüyorlardı oysaki…
İstemeden geldiğim bu yerden
Gidebildiğim için.
Bu,
Benim vuslat günüm…

Halil Aktaş