Ömrüm

Ömrüm son baharda, sarardı yaprak.
Sararan yapraklar, durmuyor dalda.
Bir rüzgâr bekliyor, savrulmak için.
Yakındır uçacak, her halükârda.

Gelecek bu rüzgâr, esecek bir gün.
Koparıp dalımdan, alacak bir gün.
Sırtımız toprağa, değecek bir gün.
İnsan bir fanidir, gidecek bir gün.

Sararmış yaprağın, bellidir sonu.
Hiç kimse dalında, tutamaz onu.
Her canlının mutlak, vardır bir sonu.
Sırası gelince, gidecek bir gün.

Halil Aktaş